,

A parroquia de Santa Uxía de Ribeira
apoia e mobilízase a favor do
sector pesqueiro

Desde a parroquia de Santa Uxía de Ribeira vivimos con preocupación a decisión que tomou a Comisión Europea e que afecta a zonas de pesca de alta productividade. Vaia por diante que avogamos por un mar e unha pesca sostible, que cremos que o mar é un don que temos que coidar e que o sector pesqueiro ha ser o primeiro en facelo. Sen este coidado non hai futuro nin para as especies nin para a pesca. E con todo, cremos que todas as decisións han ser equilibradas e han ter en conta ao mar e, cando menos no mesmo grao, ao sector da pesca e a todos os demáis sectores vinculados. E cremos tamén que no caso de ter razóns corroboradas ou con base científica, a decisión ha ser proposta de forma progresiva para que o sector teña a posibilidade de adaptarse no tempo.
Para o Concello de Ribeira e outros concellos costeiros a pesca é o medio de vida. Se só no concello de Ribeira contamos con 19 barcos de arrastre (entre 7 e 9 mariñeiros), 13 palangreiros (con máis de 15 mariñeiros) e 6 de pesca artesanal, estamos a falar de que esta decisión afecta directamente a máis de 300 familias. E con todo, a pesca no concello de Ribeira afecta tamén a todas as empresas que suministran material e aos servizos precisos para esta actividade (efectos naváis,..), á propia Lonxa, aos frigoríficos, ás empresas de transportes e un longo etc, que verían mermada a súa actividade nunha porcentaxe moi relevante. En definitiva, esta decisión é demasiado agresiva e non ten en conta a sociedade. Ademais, sumámoslle a todo isto que non hai ningún documento con base científica que teña o suficiente rigor para tomar unha decisión de tan forte repercusión e que afecte tan negativamente á vida dun pobo no noso caso, ou de toda a zona costeira que vai desde o cantábrico ata a costa gaditana.
Por este motivo, secundamos e participamos activamente na manifestación do sábado 8 de outubro, e aportamos unha recollida de firmas para expresar a nosa máis rotunda disconformidade. De igual maneira, instamos a todos os sectores e a todas as persoas do Concello de Ribeira a que saian a manifestarse para reclamar o que consideramos é un dereito, e para manifestar tamén o noso rechazo a unha decisión que nos deixa como pobo á deriva.
Sabemos que sen o coidado dos oceanos non hai futuro para as especies nin para a pesca. Aínda así, desde Bruselas tomouse unha decisión na que nós non contamos.

MANIFESTO PARROQUIA DE SANTA UXÍA DE RIBEIRA

por

AMÁDEVOS

NO ANO DA PANDEMIA

“O perigo de contaxio dun virus debe ensinarnos outro tipo de ‘contaxio’: o do amor, que se transmite de corazón a corazón. Estou agradecido polos moitos signos de dispoñibilidade á axuda espontánea e de compromiso …” (Papa Francisco).

UN ANO PARA A ESPERANZA?

Por Manolo Mirás

É moi común escoitar que o 2020 foi un ano para esquecer. E pregúntome: é posible esquecer este ano, cando miles de persoas perderon a vida sen sentir a caricia e a proximidade dos seus seres queridos? Un ano no que vivimos o sufrimento e o desconsolo, o medo, e a incerteza, un século despois da última pandemia destas dimensións, non é posible esquecelo. Moitas persoas perderon o seu traballo, pecharon colexios, empresas, autónomos, comercios, hostalería, turismo, empresas de transporte e comunicacións (portos e aeroportos), etc. Soamente funcionaron os servizos básicos e empresas que puidesen abastecer os mercados de alimentación, medicamentos e saúde pública. Todo iso foi un expoñente claro da traxedia á que nos abocou o COVID 19. Pero tampouco poderemos esquecer nunca as mostras de solidariedade, de amor, de xenerosidade e desprendemento de tantas persoas, institucións, entidades públicas e privadas, que deron o mellor de si mesmos, para non abandonar á súa sorte aos máis vulnerables, empezando polos enfermos, as súas familias, os sen teito, os parados forzosos e unha infinidade de afectados. A homenaxe que mellor podemos ofrecerlle é a nosa sincera gratitude e o noso eterno recoñecemento. Tampouco debésemos esquecer ao Continente Africano para o que esta pandemia foi máis benévola, pero onde innumerables pandemias e máis graves ( ébola, cólera, sida…) arrasan desde tempo inmemorial o seu territorio, con escasísimos recursos sanitarios, económicos e humanos. Gustaríame que o noso mundo, que denominamos desenvolvido, fose máis empático; que o que nos está pasando sirva para repensar o noso modelo de vida tan egoísta, soberbio, prepotente e insolidario. Oxalá a utopía dun mundo mellor, máis xusto, se vaia abrindo camiño e que aprendésemos que compartir é crecer, é o noso deber, e é proveitoso para a familia humana. Así pois, desexo que 2020 fose un ano para non esquecer e que 2021 sexa un ano para a ESPERANZA, no que nos convenzamos de que soamente desde o Amor e a Fraternidade é posible un mundo mellor.

por