A festa do Corpus Christi abre a vista a dúas realidades moi fermosas:

1) No medio da ausencia de amor e esperanza, no medio do gran silencio sobre Deus, as persoas fanse visibles para quen algo é extremadamente precioso. Parece que hai algo que vale calquera prezo, pero que o diñeiro non pode comprar. Talvez tamén se fará evidente que o “o home nunca é maior que cando se axeonlla ante Deus nunha entrega libre”. ( YOUCAT 485)

2. A xente leva a Xesús ás rúas con gratitude e gozo. Porque non pertence á igrexa. Xesús veu a redimir ao mundo. Por iso se entregou á cruz. Todos aprendemos de novo que Xesús tomou pan e viño, para ofrecer neles a Deus toda a Creación transformada. Toda acción de grazas dos cristiáns é unión coa gran oración de acción de grazas de Xesús. Porque tamén nós somos transformados e redimidos en Xesús; así podemos estar agradecidos desde o fondo do corazón e dicirllo a Deus de moitas formas.

Algo paradisíaco, unha fragrancia, un brillo, volve ás nosas cidades, pobos, biografías.